Bitácora de Héctor Acebo, poeta, periodista cultural y doctor en Periodismo

Bitácora de Héctor Acebo, poeta, periodista cultural y doctor en Periodismo.
-Correo: acebobello@gmail.com
-Instagram: @hectoracebo
-Twitter: @HectorAcebo

viernes, 25 de septiembre de 2015

A bañeira do Cochuego

En 2013 desapareceu de Robaín (o casarío santiseiro dos meus avós maternos) unha vella bañeira que utilizaban os meus familiares e algúns veciños pra lavar as tripas dos porcos. A bañeira repousaba onde din O Cochuego, unha leira que fica máis cerca da rúa —está xusto ó pé dela— que do fogar. Meus avós non denunciaron nin airearon o roubo. Sei que eles son conscientes da nimiedade que tería suposto, pra calquera de fóra de Robaín, a ausencia dunha bañeira aparentemente abandonada... Pro tamén sei que dar co ladrón tería minado o valor da epopea caseira. “Era unha gran bañeira, unha bañeira de fundición. Deberon de sacar uns cartiños vendéndoa…”, comentárame daquela o meu avó.
O Cochuego, leira pertencente a Robaín, casarío de Santiso de Abres. 


Viktor Shklovski (pai do formalismo ruso) teorizou sobre o “estrañamento”, técnica consistente en singularizar os obxectos. De acordo con Shklovski, o fin da arte é romper a habitual percepción automatizada dun obxecto, provocando así a súa visión mediante unha presentación anómala. É o que sucede, por exemplo, cando un poeta coloca unha tarteira fóra do seu contexto habitual —na cama, no xulgado, na igrexa…—. Aí, lonxe da inercia, o lector comeza a sentir por vez primeira dito utensilio. 
Dende que souben de Shklovski —tería eu 18 anos—, asocio coa bañeira do Cochuego un dos meus soños infantís: perdido no medio dun monte que hai preto de Robaín, desemboco nun urinario rodeado de xestas, respirando paradoxal intimidade naquel ámbito agreste. Tamén no ocaso da adolescencia descubrín a Magritte, e relacionei presto o seu provocativo surrealismo coa bañeira e co soño. Aínda hoxe divírtome imaxinando como o defunto pintor representaría o recipiente antes de que fose roubado… No cadro, a bañeira quizabes aparecería sobredimensionada, dominando o espazo (dese xeito pintara o propio Magritte algúns outros obxectos cotiáns, co fin de producir “estrañamento”). Unha bañeira xigante situada na leira, a carón da rúa: esa podería ser unha alegoría do prurito de exhibir, por medio das redes sociais, a nosa intimidade. 
A cámara de escoita (1958), cadro de René Magritte.


[Artigo meu publicado en
El Progreso de Lugo (edición da Mariña), 18/09/2015]

jueves, 24 de septiembre de 2015

Gene Chandler / Curtis Mayfield

Man's temptation (A tentación dun home) é unha das excelsas composicións de Curtis Mayfield, lenda do soul; como suxire o título, a canción fala dun individuo que ve ameazada a súa vida en parella por mor da aparición doutra muller que consegue seducilo. A peza popularizouna nos primeiros 60, coas súas inflexións (melódicas e percutidas) herdadas do doo-wop, Gene ChandlerAs sensoriais harmonías vocais da gravación son obra de The Impressions, seminal banda de soul (fundamental pra entender este xénero) capitaneada daquela por Mayfield. O falsete final de Chandler marca da casa invita a soñar... 

martes, 15 de septiembre de 2015

Otoño

Murmurando tu nombre 
va la lluvia de otoño entre los álamos, 
y en otoño va el viento, que ha salido de caza, 
murmurando tu nombre. 

Pedro Gimferrer

lunes, 14 de septiembre de 2015

Feitizo

Onte, conversando virtualmente cunha rapariga soñadora, escribín "preciosamente" en vez de "precisamente". Correxir o erro tería significado romper o feitizo.
[Santiso de Abres, 2014]

Brote da primavera santiseira de 2014. A imaxe tomeina en Robaín, o casarío dos meus avós maternos. Facendo a foto, lembreime daquel fermoso título de Proust: Á sombra das raparigas en flor.

sábado, 5 de septiembre de 2015

Javier Rivera escribe sobre el sufrimiento de los refugiados

Mi querido maestro Javier Rivera escribió ayer en su columna de El Progreso de Lugo: 

"La instantánea del niño [sirio] muerto, como un muñeco roto sobre la arena, debería colgar en los despachos de los gobernantes europeos. Sería un testigo incómodo que les recordaría las amarguras de esa gente que no tiene derecho ni a ver su salario devaluado por una reforma laboral. El sufrimiento de los refugiados que sueñan un futuro en una sociedad que no les quiere, resuena como una aldabonazo en nuestras conciencias" 

Reproduzco la columna completa de Rivera, que me parece ejemplar por la forma y por las solidarias ideas que transmite: 

miércoles, 2 de septiembre de 2015

Schumann e a infancia

Nestas tardes, mentres traballo na miña tese doutoral, escoito algunhas das obras do mestre Schumann. Teño especial debilidade por Escenas de nenos (1838), prodixio de delicadeza. As pezas deste traballo reláxanme e devólvenme aromas, acentos, sensacións... (Tiña razón o poeta Rilke: "A verdadeira patria do home é a infancia".) 

martes, 1 de septiembre de 2015

Delicadeza erótica

He aquí un bellísimo poema de Abdullah Ibn Almu’tazz (Samarra, Irak, 861 - Bagdad, Irak, 908), maestro de la lírica árabe clásica:

Presurosa una muchacha vino a mí una noche 
Impaciente por huir de la inocencia.  
Cuando caminaba, su cuerpo le dijo al viento, 
Si fueras serio así es cómo deberías agitar 
Las ramas.

Estamos ante un prodigio que estremece... Creo que esa delicadeza de Ibn Almu'tazz a la hora de tratar el erotismo ha dejado su influjo en Pound (uno de los más altos poetas del siglo pasado). Sirva como ejemplo el poema poundiano "Una muchacha". 

El poema de Ibn Almu'tazz que he reproducido, está extraído de la antología Selección de poesía árabe (Edicomunicación, 2003). La traducción (muy fina) es de Alberto Manzano.